Ik leg hier op mijn bed, het denken aan woorden aan type. De muziek vernietigt op de achtergrond - op de een of andere manier en op één of andere bizarre manier vind ik kalmte en kalmte door dit alles.
Sluitend mijn ogen en voorstellend die langs het strand, met een kleine windvlaag van wind loopt die door mijn dik haar blaast. Voelend het zand tussen mijn tenen - zulk een akwardsensatie. Het is waarschijnlijk één van de enige twee plaatsen dat ik veilig en kalm voel wanneer ik vanaf alles moet krijgen en enkel mijn hoofd ontruimen.
Ik schuin denk aan woorden af om te typen - mijn hersenen schijnen weg ergens worden gesloten. Kan niet aan woord denken om te typen omdat op dit ogenblik de woorden zelf niet kunnen beschrijven hoe ik voel.
0 comments:
Post a Comment